Tjaaa, blij dat we die krokodillen niet in het echt
hebben gezien tot nu toe... maar als ze hier zitten, willen we ze toch wel in
het echt zien natuurlijk! En waar kan dat beter dan bij een Jumping Crocodile
Tour! Dus, kom maar op met die krokodillen!! We waren nog niet eens zo ver op
het water, toen de eerste crocs zich al lieten zien. Er werd heel wat verteld
over de krokodillen en hun gewoonten. Om te kunnen springen moet een krokodil
zo in het water liggen dat hij niet hoeft te zwemmen. Dan gaat zijn staart naar
beneden, geeft hij kracht en springt zo naar het vlees dat aan de hengel hangt.
Zeer cool om te zien. De grootste croc die we gezien hebben was wel 6 meter
lang!!! Die wil je echt niet tegen komen!
Ook de roofvogels werden gevoerd, er werd vlees vanaf de boot omhoog gegooid en er waren in een mum van tijd echt enorm veel roofvogels! Het levert mooie plaatjes op in elk geval!
Ook de roofvogels werden gevoerd, er werd vlees vanaf de boot omhoog gegooid en er waren in een mum van tijd echt enorm veel roofvogels! Het levert mooie plaatjes op in elk geval!
Na deze ervaring zijn we doorgereden naar
Litchfield national Park.
We willen hier 3 dagen rondbrengen. De eerste dag hebben we een ochtendwandeling gemaakt over het grondgebied van de camping. We waren heerlijk aan het wandelen, toen we ineens heel hard gegrom hoorde . Ik schrok me echt kapot! Bleken het wilde varkens te zijn! Nou ja, die ook weer gezien. Vervolgens kwamen we er om kwart voor tien achter dat er om tien uur een Ranger Talk zou zijn bij de oude Tin-mijn. Dus wij heel snel daar naar toe en gelukkig waren we nog op tijd! De mijn was open van 1905 tot 1953. De omstandigheden waren echt heel triest in die tijd. Zodra het wet-season eraan kwam, waren deze mensen van de bewoonde wereld afgesneden, ze waren dan omgeven door moeras, water, krokodillen, bloedzuigers en muggen. De omstandigheden in de mijn waren ook slecht en uiteindelijk wilde niemand het gebied meer hebben in 1953. Nu zijn er dan ook niet meer dan wat ruïnes om te bekijken. Er is ooit nog wel gekeken of de mijn weer geopend kon worden, maar het bleek niet meer rendabel.
We willen hier 3 dagen rondbrengen. De eerste dag hebben we een ochtendwandeling gemaakt over het grondgebied van de camping. We waren heerlijk aan het wandelen, toen we ineens heel hard gegrom hoorde . Ik schrok me echt kapot! Bleken het wilde varkens te zijn! Nou ja, die ook weer gezien. Vervolgens kwamen we er om kwart voor tien achter dat er om tien uur een Ranger Talk zou zijn bij de oude Tin-mijn. Dus wij heel snel daar naar toe en gelukkig waren we nog op tijd! De mijn was open van 1905 tot 1953. De omstandigheden waren echt heel triest in die tijd. Zodra het wet-season eraan kwam, waren deze mensen van de bewoonde wereld afgesneden, ze waren dan omgeven door moeras, water, krokodillen, bloedzuigers en muggen. De omstandigheden in de mijn waren ook slecht en uiteindelijk wilde niemand het gebied meer hebben in 1953. Nu zijn er dan ook niet meer dan wat ruïnes om te bekijken. Er is ooit nog wel gekeken of de mijn weer geopend kon worden, maar het bleek niet meer rendabel.
Na de mijn op naar Walker Creek. Een wandeling
langs de creek, met acht kleine kampeerplekjes. Wij hadden geluk, want er stond
niemand op de campsites, dus we konden overal zwemmen. Camping nr 6 was toch
wel de mooiste. We hebben daar bijna 2 uur gezeten en we hebben in die 2 uur
niemand gezien. Heerlijk!!!! Hierna naar de Cascades. Ook weer een wandeling en
watervallen. De volgende dag zijn we naar Wangi Falls geweest, de Tjaetaba
Falls en de Tolmer Falls. De derde dag hebben we Florence Falls en de Magnetic Termite Mounds bekeken. Het park is echt heel anders dan Kakadu. Dit is veel groener en je kunt op meer plaatsen zwemmen. Kakadu heeft weer meer cultuur, dus we hebben zo een mooie mix gedaan!
Een reactie posten